Από την αρχή της ζωής μας ερχόμαστε να συναναστραφούμε με άλλους ανθρώπους και πρώτον από όλους την μητέρα μας. Εννέα μήνες στην μήτρα της τα έχουμε όλα κι απλά αφουγκραζόμαστε τον έξω κόσμο παίρνοντας τα πρώτα ερεθίσματα του τί μας περιμένει. Έπειτα γεννιόμαστε, ο κόσμος αφιλόξενος κ η μόνη γνώριμη μυρωδιά της μητέρας μας. Τα πρώτα χρόνια της ζωής μας εκείνη θα εξασφαλίσει τις ανάγκες μας, είναι ο φύλακας άγγελος μας. Γύρω μας επίσης όλοι οι υπόλοιποι συνοδοιπόροι, ο πατέρας μας, οι παππούδες, οι γιαγιάδες, τα αδέρφια μας, οι θείοι μας, και ούτω καθεξής.

Μεγαλώνουμε κάνουμε φιλίες, στο σχολείο, στην παιδική χαρά, στο φροντιστήριο, στη θάλασσα. Υποσχόμαστε αιώνια φιλία, τόσο γεμίζει η καρδιά μας από την αλληλοαποδοχή και την αγάπη.

Τα χρόνια περνούν, κάποιες φιλίες μένουν, κάποιες άλλες όχι. Γιατί; Γιατί η συναναστροφή μας με τους άλλους μας εξελίσσει. Μαθαίνουμε τους κανόνες – των άλλων και τους δικούς μας. Δαγκώσαμε τη μητέρα μας θηλάζοντας κι εκείνη αναφώνησε με αποδοκιμασία, δεν το ξανακάναμε – την πονέσαμε. Θέλαμε να βοηθήσουμε τον πατέρα μας στην κηπουρική, μας ενθάρρυνε και νιώσαμε σημαντικοί. Παίξαμε κρυφτό, κάναμε ζαβολιές, πέσαμε θύματα bulling και το επαναλάβαμε κι εμείς σε κάποιους. Πληγωθήκαμε και πληγώσαμε, σωματικά και συναισθηματικά. Κι όλα αυτά μέχρι την εφηβεία. Οι πρώτοι έρωτες, τα πρώτα χτυποκάρδια. Θα γυρίσει να με κοιτάξει; Κι αν με κοιτάξει θα κοκκινίσω. Λες να της αρέσουν τα μαλλιά μου; Η πρώτη σχέση. Η ανυπομονησία και η γλυκιά προσμονή. Η αίσθηση του χρόνου διαφορετική. Κ εκεί υπόσχεσαι αιώνια αγάπη. Κι είναι αλήθεια! Έρχονται κι άλλες σχέσεις, ερωτικές, φιλικές. Διορθώνεσαι. Θέτεις τους δικούς σου κανόνες, επαναπροσδιορίζεσαι. Χωρίς την τριβή στις σχέσεις δεν θα ήσουν αυτός που είσαι σήμερα. Νιώθεις ευγνωμοσύνη και γαλήνη. Η αγάπη που έδωσες και δίνεις είναι αιώνια, σε όλους όσους την υποσχέθηκες. Σε έχουν κάνει πιο δυνατό, πιο αληθινό.

Όλοι οι άνθρωποι στη ζωή μας έρχονται και φεύγουν την κατάλληλη στιγμή. Για να μάθουμε κάτι από εκείνους κι εκείνοι από εμάς. Κι αυτό συνεχίζει και προοδεύει μέχρι το τέλος την ζωής μας. Το ερώτημα είναι τί έχουμε εμείς ανάγκη και πώς μπορούμε να θέσουμε τους δικούς μας κανόνες και τις δικές μας επιλογές σε μια αρμονική συνύπαρξη με τους γύρω μας.